Wizyta rozpoczyna się szczegółowym wywiadem, w którym fizjoterapeuta analizuje dolegliwości Pacjenta, historię leczenia, przyjmowane leki oraz styl życia. Następnie przeprowadzane jest badanie funkcjonalne, obejmujące ocenę siły mięśniowej, zakresu ruchu, równowagi, koordynacji, wytrzymałości oraz innych kluczowych aspektów sprawności fizycznej.

Aby uzyskać pełny obraz stanu zdrowia Pacjenta, fizjoterapeuta może zalecić wykonanie dodatkowych badań diagnostycznych lub konsultację u innych specjalistów. Na podstawie zebranych informacji opracowywany jest indywidualny program terapii, dostosowany do potrzeb i celów Pacjenta.

Fizjoterapeuci stosują różne techniki terapii manualnej, takie jak mobilizacja stawów i powięzi, masaż oraz inne metody, aby zmniejszyć ból, poprawić ruchomość i funkcjonowanie organizmu.

Terapia mięśniowo-powięziowa koncentruje się na pracy z powięzią, która często przyczynia się do powstawania dolegliwości bólowych. Celem terapii jest jej rozluźnienie oraz uwolnienie napięć, zrostów i przemieszczeń, które mogą powodować ból oraz ograniczać ruchomość stawów.

Terapia nerwowo-oponowa koncentruje się na uwalnianiu ograniczeń mechanicznych w obrębie czaszki, kręgosłupa oraz układu nerwowego i opon.

Terapia wisceralna koncentruje się na pracy z narządami wewnętrznymi oraz otaczającymi je strukturami. Wykorzystuje techniki manualne, które oddziałują na głębokie warstwy tkanek, pomagając uwolnić napięcia wokół narządów i przywrócić prawidłowe funkcjonowanie układu trzewnego.

Medycyna ortopedyczna wg Cyriaxa koncentruje się na diagnozowaniu i zachowawczym leczeniu uszkodzeń tkanek miękkich narządu ruchu. Metoda ta opiera się na szczegółowym wywiadzie, badaniu funkcjonalnym, palpacji, diagnostyce oraz stosowaniu technik leczenia zaburzeń tkanek miękkich. Do najważniejszych technik należą: masaż poprzeczny głęboki, mobilizacje, trakcje oraz manipulacje.

Stabilizacja centralna odnosi się do prawidłowego funkcjonowania mięśni głębokich w obrębie kompleksu lędźwiowo-miednicznego, zapewniających stabilność kręgosłupa i miednicy w statyce i dynamice.

Stabilizacja lokalna dotyczy mięśni głębokich, które stabilizują poszczególne segmenty ciała, np. mięśnie poprzeczne brzucha czy głębokie pleców, zapewniając precyzyjne wsparcie podczas ruchu i obciążenia.

Jest to koncepcja opierająca się na sumowaniu czasowym i przestrzennym bodźców różnego rodzaju (dotykowych, wzrokowych, słuchowych, równoważnych, proprioceptywnych i innych) w obrębie synaps. Bodźce te, pochodzące ze środowiska zewnętrznego, oddziałują na pacjenta, wspierając proces przywracania utraconych funkcji motorycznych po chorobie lub urazie.

Metoda terapeutyczna w fizjoterapii polegająca na oklejaniu wybranych części ciała specjalnymi plastrami. Celem tej techniki jest przede wszystkim złagodzenie bólu, poprawa krążenia oraz odciążenie mięśni, co wspomaga proces rehabilitacji i przyspiesza regenerację.

Głównym celem terapii metodą McKenziego jest zmniejszenie bólu, odzyskanie sprawności fizycznej oraz zapobieganie nawrotom epizodów bólowych. Metoda ta stosowana jest w leczeniu bólu kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, bólu barku oraz stawów obwodowych.